Imke's versie van de Sponsorlift op 3fm

Jaja, we hebben het gedaan en overleefd! Ik zou eigenlijk helemaal niet meegaan, had me fijn voorbereid op een gezellig avondje hangen in de studio. Alleen toen wij net voor de uitzending begon binnen kwamen (hoe doen we dat toch altijd? De planning leek zo goed...) bleek zowel de producer als de liftjury ziek. Of ik dus mee wilde gaan als jurylid. Weinig keus had ik niet dus tja... Wat doe je dan? In het avontuur storten dus! Het begon al erg goed, volgens Rutger moesten we de andere kant op en toen kwamen we het mediapark niet meer uit. Gelukkig kwamen we toen een hele aardige meneer tegen die ons meenam door de studio's van oa Top of the pops en Dancing on ice, zo kom je nog eens ergens! Na die eerste stukken lopen voelde ik de blaren al groeien in mijn nieuwe schoenen, beetje jammer, maar helaas. Als eerste werden we meegenomen door een aardige mevrouw die aardappelschijfjes op de achterbank had gemorst (en waar ik dus weer inzat, natuurlijk!) die nog bij Unicef had gewerkt en stiekem nog wel naar Afrika wilde om daar waterputten te gaan maken. Zij kon ons helaas niet verder brengen naar het ziekenhuis bij Blaricum (of Laren??) waar we daarna vrolijk rondjes gingen lopen in de hoop op een lift. Het ene plekje bleek nog slechter dan het andere... Tot er een busje gebaarde dat we mee mochten, bleek dat die jongen speciaal voor ons van de snelweg was gegaan, hij had ons gehoord op de radio. Hij ging naar Schiphol dus legden wij vrolijk de weg af die we op de heenweg ook al met ons eigen kevertje hadden gereden. Onderweg deden we nog wat freestylejazz voor 15 extra kilometers. Op Schiphol even wezen plassen en daarna maar weer buiten (wat is Nederland toch ontzetten koud!!) wachten op een nieuw iemand die ons mee wilde nemen. Uiteindelijk stopte er een jongen die ons naar Amsterdam kon brengen. Onderweg werden we gebeld door Klaas met de opdracht om een muziekinstrument te vinden en daar op te spelen (officieel zijn alle opdrachten alleen voor Rutger, ik leefde natuurlijk erg mee en hielp waar ik kon). De jongen was erg daadkrachtig en reed ons meteen naar een paar hotels toe. Daar hadden ze helaas geen muziekinstrumenten. Toen zijn we maar bij de RAI gaan zoeken naar een verdwaalde zwerver met gitaar, ook die bleek foetsie. Uiteindelijk heeft Rutger Klaas gebeld met de vraag of hij het ook mocht doen met fietsbellen. Ik werd ingezet als beller en samen maakten we een prachtige melodie, weer 15 kilometer erbij! Ondertussen was het alleen al tien over tien, de sponsorlift duurde tot kwart over... En we kregen maar geen lift terug... Tot er een volle auto stopte met lieve mensen die ons meenamen. Bleek een turkse familie te zijn (ik had die moeder echt niet zo oud geschat!) die erg onder de indruk waren van onze bezigheden en ons helemaal tot het mediapark brachten. Daar zijn we bij Miranda in de studio blijven hangen tot na 1 uur en toen zijn we weer vrolijk teruggereden naar Rutgers huis. Toen restte er nog 3,5 uur slaap voor een nieuwe werkdag. Maar het was het waard. Het was onwijs gezellig en spannend en leuk. En de opbrengst voor Sahara is nog mooier, we zullen het allemaal nog een keertje goed narekenen maar het is sowieso meer dan 1000 euro! Woehoe! (Achteraf sponsoren mag ook nog hoor) Helemaal tof voor deze organisatie die mega goed werk doen.

Voor de website van Jouw Weekendfinale klik hier
En om de uitzending nog eens te luisteren klik hier