we're no tourists

Gisteren hadden we een dagje vrij! Echt heerlijk om eens niets te moeten, en zonder een grote groep op stap te gaan. Het oorspronkelijke plan was om een museum van binnen te bezichtigen (we zijn al in een craftsmuseum geweest, erg leuk maar we misten de schilderijen, langs de kunstmusea zijn we alleen geriksjaat). Uiteindelijk waren we zo relaxed dat we de tijd vergaten en het museum al dicht was. Helaas, pindakaas. (Heb ik vandaag weer gegeten! Heerlijk!!) We waren trouwens met z'n drietjes, Rutger, mijn kamergenootje en ik. Heerlijk geshopt (het lijkt wel of de kleuren hier verder gaan dan in Nederland, echt prachtig!), weer eens iets anders dan rijst gegeten (Pasta! Pizza! Frietjes! Kipjes!), over de markt gestruind, nog meer geshopt, in motorriksja's (die zijn geel met groen/zwart en gaan op benzine, je hebt ook nog fietsriksja's in allerlei kleuren en daar trapt dan iemand de benen onder zijn lijf vandaan om ons betalenden te vervoeren) gereden met de wind door je haren... Een heerlijke dag dus...

Er gebeurt hier zoveel, teveel om allemaal te verwerken in de spaarzame vrije uurtjes die er zijn. Ik merk hier ook hoe erg ik gesteld ben op mijn quality time, iets wat hier meer uitzondering is dan gewoonte. Hier woont men met grote families in een huis, is het gek als je alleen wil zijn en is het altijd druk. Behalve de inrichting van de huizen, die is weer heel sober. Terwijl de mensen des te mooier zijn aangekleed. Kleurrijk, trots, vol uitstraling, zelfs in de sloppenwijken zien veel vrouwen er prachtig uitgedost uit.

Voordat we weggingen zij iemand tegen me dat ik mijn geloof beter thuis kon laten. Ik ervaar juist het tegenovergestelde. Hier vind men het echt raar als je in niets gelooft en is praten over je geloof heel normaal. Op die manier hebben we al veel leuke en boeiende gesprekken gehad met moslims, hindoes, sikhs en mensen die de natuur vereren.

Er is zoveel te vertellen over de cultuur hier, over het land, de mensen, de gebruiken, gewoontes en eigenaardigheden. Teveel om hier nu even neer te schrijven. Maar het is en blijft boeiend! Morgen gaan we na een week vol lessen naar een project met mensen met hiv/aids, ben heel benieuwd. De vorige keer dat we naar zo'n project gingen raakte me dat heel erg. Terwijl ik normaal heel erg geraakt word door kinderen en vrouwen (en dan vooral door het onrecht wat hen aangedaan word) raakte nu dit project me. Een plek waar verslaafde mannen konden komen en als ze dat wilden afkicken maar ook gewoon zijn. De meesten met hiv/aids. Ik kan het nog steeds niet goed onder woorden brengen maar misschien juist wel omdat het geen gelikt proect was met een mooie powerpointpresentatie en muren in leuke kleurtjes maar een grauw gebouw met gepassioneerde mensen die daar leefden in een community en hun leven gaven voor anderen omdat ze het zelf hadden doorgemaakt. Heel bijzonder. Morgen gaan we naar een ander project, maar weer over hiv/aids, ik ben benieuwd. Zaterdagmiddag gaan we met de trein (17 uur!) naar Mumbai, waar het nu 35 graden is. Daarna gaan we naar het platteland, naar een aantal tribals daar. Als we dan terugkomen hebben nog een paar dagen in Delhi en dan komen we alweer naar Nederland.

Ik ben gestoken door een mug op mijn wang en het jeukt. En mijn buik doet alweer raar. Maar ik ben blij met deze ervaring en deze reis. Wat ik nog het gaafste vind is om dit samen te doen met Rutger, in onze verlovingstijd. Ik leer hem zo anders en beter kennen en doordat we samen zijn voel ik me ook echt thuis aan de andere kant van de wereld, simply because we're together.

Maar we komen wel weer terug hoor.

Liefs uit Delhi!!