we moeten zo alweer weg
in een warm busje
een uur rijden
naar een studentenmeeting
waar degene die de afgelopen twee dagen
bij ons heeft gesproken
weer zal spreken
dus ik heb maar even
niet eens onder mijn eigen naam
maar ik ben het echt
mijn denken word hier regelmatig
flink overhoopt geschopt
vertoon ook nog enkele kenmerken van een
echte cultuurshock
(daarover volgende keer meer)
en weet het af en toe echt niet meer
hoe zity de wereld in elkaar
en hoe huppel ik daar doorheen?
gelukkig zijn er dan altijd wel weer wijze woorden,
een glimlach, gebed of lied
die zekerheid bieden
de afgelopen dagen raakte mij het onderstaande
het is maar een stukje
want het geheel ken ik (nog) niet
uit mijn hoofd
maar het geeft een idee

Wij blijven geloven dat onder miljoenen
De Heer van de Schepping
een plan voor ons heeft
Waarin zich Zijn heil
en mijn twijfel verzoenen
en dat aan elk leven betekenis geeft